PTASZKI Z GLINY    


  

     W mojej rodzinie tradycja rękodzieła ceramicznego sięga czterech pokoleń. Z opowiadań wiem, że już moja prababcia zajmowała się ceramiką. Po niej odziedziczyli ten fach jej synowie, czyli mój dziadek Władysław i jego brat Piotr. Następne pokolenie tworzyły dzieci, czyli mój ojciec Józef z braćmi Marianem i Ludwikiem. Teraz zajmuję się tym ja oraz moja kuzynka Grażyna.

      Zajmowaliśmy się robieniem ceramiki (wazony, dzbany, garnki), instrumentami (okaryny), rzeźbą oraz zabawkami. Najbardziej znanym produktem robionym przez moją rodzinę są ptaszki gliniane nazywane też często gwizdkami glinianymi. Od czasów przedwojennych ptaszek z gliny był sprzedawany na odpustach, na rynkach większych miast.

      Prace moich wujków oraz ojca znajdują się w różnych muzeach, moje wyroby można oglądać w Muzeach Etnograficznych w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Toruniu oraz w Zagrzebiu. Prowadziłem też zajęcia ceramiczne z ludźmi upośledzonymi oraz chorymi psychicznie. Zauważyłem, że taka forma terapii bardzo odpowiada ludziom z takimi dysfunkcjami. Mogą się wykazać swoją kreatywnością, a nagrodą jest uzyskanie czegoś, co zrobiło się samemu od podstaw.

       Ptaszek ze względu na to, że zabawa nim wymaga dmuchania w gwizdek, jest często używany do rehabilitacji oddechowej w logopedii.

         Ptaszek jest wykonany w całości z gliny, robiony ręcznie w formie, obrabiany, suszony. Następnie jest wypalany i ręcznie malowany. Kolorystyka jest dowolna, można łączyć jakie się chce kolory (np. barwy narodowe Niemiec - żółty, czerwony i czarny).

        Zasada działania tej zabawki jest bardzo prosta. Przez gwizdek wlewamy do środka wodę, nie powinna się ona wylewać z ptaszka. Dmuchamy w gwizdek modulując trel ptaszka. Jeśli efekt jest niezadawalający to trzeba dolać lub odlać troszkę wody.